Why do all good things come to an end?
Door: Marloes
Blijf op de hoogte en volg Marloes
06 Juni 2009 | Zuid-Afrika, Stellenbosch
Waar zal ik eens beginnen? Sorry dat ik al een tijdje geen blog meer heb geschreven, maar heb het erg druk gehad! Het is inmiddels 6 juni en mijn laatste dagen in Zuid-Afrika zijn aangebroken. Het is een vermoeiende week geweest met mooie dingen, maar met natuurlijk ook het afscheid op stage. Voordat ik hier verder op in ga, zal ik eerst vertellen over mijn geweldig weekend op de Garden Route. De Garden Route is een bekende route aan de zuidkust van Zuid-Afrika. Manon, Eline en ik hebben deze tour gedaan met Hotspot, waar we vorige keer ook mee op tour zijn geweest. Het was echt een geweldig weekend! Ik heb geslapen in een stilstaande trein op het strand, geslapen in een hutje in het Tsitsikamma Nature Reserve, gelopen met olifanten, gereden op een struisvogel (en gekust;)), gekanood, toegekeken terwijl Manon en Eline de grootste bungy jump ter wereld maakten en gekropen door kleine gaten en kiertjes in een grot! Ja jullie lezen het goed, ik heb op een struisvogel gereden. Degenen die mij goed kennen, weten dat struisvogels niet mijn grootste vrienden zijn (zacht uitgedrukt). Juist daarom wilde ik mijn angsten zien te overwinnen. De foto’s zijn het bewijs. Kijk vooral naar mijn ‘ontspannen’ gezicht! Het was een hele overwinning om op een struisvogel te zitten, om ze überhaupt aan te raken. De gids vond het maar grappig. Ik kon hem helemaal wel wat aandoen, toen hij begon over Clara van 7de Laan (populaire serie), terwijl ik op dat verschrikkelijke beest zat! Maar altijd vriendelijk blijven lachen he! Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat struisvogels best toffe beesten zijn! Beetje snaaks, maar wel leuk!
Verder heb ik echt mooie dingen gezien en gedaan tijdens de tour! De natuur was echt prachtig! Het was een vermoeiend, maar zeer geslaagd weekend!
Dinsdag weer meteen aan de slag op stage. Mijn laatste stageweek was aangebroken. Deze week hebben Merel en ik, net als vorige week, seksuele voorlichting gegeven aan de kinderen uit de bovenbouw. Het was echt een geweldige ervaring om met deze kinderen/jongeren te praten over seks, menstruatie, HIV/AIDS, SOA’s en relaties. Ik zag er best tegenop, gezien de taalbarrière, hun handicaps en mijn onervarenheid op het gebied van lesgeven. Toch hebben Merel en ik er een geweldig draai aan weten te geven. De kinderen vonden het baie interessant om te praten over dit onderwerp. Daarnaast hebben de kinderen werkbladen gemaakt of hebben ze geoefend in de praktijk. Een klein voorbeeld: we hebben de kinderen geleerd hun grenzen (limits) aan te geven. ‘Vind ik het fijn om aangeraakt te worden door een bepaald persoon of niet?’ De kinderen moesten met hun gezicht tegen de muur gaan staan. Merel en ik liepen om de beurt op een kind af en raakte hem of haar ineens aan. We keken hoe het kind reageerde en vertelde hen hoe ze het best kunnen reageren. Zeg duidelijk: ‘Stop, I don’t like it, this is my limit!’, met het daarbij behorende handgebaar. Bij ons afscheid vrijdag kwam een grote stoere 17-jarige jongen op me af om me een knuffel te geven. Tot hij ineens stopte en ‘serieus’ zei: ‘Stop, this is my limit!’ Ik moest hard lachen en gaf hem nog een dikkere knuffel dan hij verdiende!
De week ging snel voorbij. Toen was het ineens vrijdag 5 juni, de dag van het grote afscheid van de Dorotheaschool. Na een slechte nacht, toch zo nuchter mogelijk naar stage gegaan. Bij de ochtendvergadering werden er al mooie woorden gezegd tegen ons. Dit was het al meteen het eerste moment dat ik mijn tranen niet kon bedwingen. Tijdens deze vergadering hebben we iedere leerkracht wat gegeven. Daarna zijn we de klassen langsgegaan. Het was lastig om te beseffen dat ik deze kinderen naar alle waarschijnlijkheid nooit meer zal zien. Hun mooie lach, ondeugende lach, ‘verliefde lach’, ja ik zal het allemaal missen! Ik heb de kinderen allemaal een stevig ‘drukkie’ gegeven. Ontroerend om te zien was dat sommige kinderen ook aangedaan waren. Bij het zien van onze emotionele blikken, konden sommige kinderen het ook niet droog houden. Andere kinderen begrepen niet helemaal wat er aan de hand was. ‘Waarom huilen julle juffrouers? Hoekom?’ Met een bezorgde blik keek dit jongetje me aan! Jongens van 17, 18 jaar die je een dikke knuffel komen geven! Twee jongeren die een ketting en armband voor ons gemaakt hebben! Het was echt allemaal erg ontroerend! Om 13.00 gingen de kinderen naar huis. We hebben ze uitgezwaaid toen ze met de bussen vertrokken naar huis. Dit was een moeilijk moment! Ik heb echt alle kinderen diep in mijn hart gesloten. Het zijn allemaal hele speciale kinderen. Deze kinderen hebben me zoveel liefde gegeven. Daarnaast heb ik ook ontzettend veel van ze geleerd. Ik ben dankbaar dat ik stage heb mogen lopen op de Dorotheaschool! Het is een ervaring voor het leven. ‘Ek het baie geniet!’
Het ene afscheid is net voorbij, het andere staat weer voor de deur. Maandag gaat het dan toch echt gebeuren. Ik zal afscheid moeten nemen van mijn lieve huisgenoten, van Stellenbosch, van het geweldige Zuid-Afrika! Pff...het is wat! Aan de andere kant ben ik blij dat alles goed is gegaan en dat ik al dit moois mee mag nemen naar Nederland. Dit is een ervaring die ze mij nooit meer afpakken! De tijd is gevlogen, maar zoals ze zeggen: ‘De tijd vliegt als het gezellig is;)!’ En ‘All good things come to an end!’
Nu op naar het, waarschijnlijk warmere, Nederland. En natuurlijk heb ik ook weer veel zin om iedereen weer te zien! Zonder hen was mijn tijd hier ook niet zo fantastisch geweest! Verder iedereen bedankt voor de reacties op mijn site, voor de kaartjes, de tekeningen en alle lieve dingen die ik gehoord heb!
Baie Dankie julle, baie dankie Suid-Afrika, baie dankie Dorothea, baie dankie ammel!
Tot snel!
Kus Marloes
Een aantal foto’s zijn te zien op: http://www.mijnalbum.nl/Album=DEYR76DW
Verder heb ik echt mooie dingen gezien en gedaan tijdens de tour! De natuur was echt prachtig! Het was een vermoeiend, maar zeer geslaagd weekend!
Dinsdag weer meteen aan de slag op stage. Mijn laatste stageweek was aangebroken. Deze week hebben Merel en ik, net als vorige week, seksuele voorlichting gegeven aan de kinderen uit de bovenbouw. Het was echt een geweldige ervaring om met deze kinderen/jongeren te praten over seks, menstruatie, HIV/AIDS, SOA’s en relaties. Ik zag er best tegenop, gezien de taalbarrière, hun handicaps en mijn onervarenheid op het gebied van lesgeven. Toch hebben Merel en ik er een geweldig draai aan weten te geven. De kinderen vonden het baie interessant om te praten over dit onderwerp. Daarnaast hebben de kinderen werkbladen gemaakt of hebben ze geoefend in de praktijk. Een klein voorbeeld: we hebben de kinderen geleerd hun grenzen (limits) aan te geven. ‘Vind ik het fijn om aangeraakt te worden door een bepaald persoon of niet?’ De kinderen moesten met hun gezicht tegen de muur gaan staan. Merel en ik liepen om de beurt op een kind af en raakte hem of haar ineens aan. We keken hoe het kind reageerde en vertelde hen hoe ze het best kunnen reageren. Zeg duidelijk: ‘Stop, I don’t like it, this is my limit!’, met het daarbij behorende handgebaar. Bij ons afscheid vrijdag kwam een grote stoere 17-jarige jongen op me af om me een knuffel te geven. Tot hij ineens stopte en ‘serieus’ zei: ‘Stop, this is my limit!’ Ik moest hard lachen en gaf hem nog een dikkere knuffel dan hij verdiende!
De week ging snel voorbij. Toen was het ineens vrijdag 5 juni, de dag van het grote afscheid van de Dorotheaschool. Na een slechte nacht, toch zo nuchter mogelijk naar stage gegaan. Bij de ochtendvergadering werden er al mooie woorden gezegd tegen ons. Dit was het al meteen het eerste moment dat ik mijn tranen niet kon bedwingen. Tijdens deze vergadering hebben we iedere leerkracht wat gegeven. Daarna zijn we de klassen langsgegaan. Het was lastig om te beseffen dat ik deze kinderen naar alle waarschijnlijkheid nooit meer zal zien. Hun mooie lach, ondeugende lach, ‘verliefde lach’, ja ik zal het allemaal missen! Ik heb de kinderen allemaal een stevig ‘drukkie’ gegeven. Ontroerend om te zien was dat sommige kinderen ook aangedaan waren. Bij het zien van onze emotionele blikken, konden sommige kinderen het ook niet droog houden. Andere kinderen begrepen niet helemaal wat er aan de hand was. ‘Waarom huilen julle juffrouers? Hoekom?’ Met een bezorgde blik keek dit jongetje me aan! Jongens van 17, 18 jaar die je een dikke knuffel komen geven! Twee jongeren die een ketting en armband voor ons gemaakt hebben! Het was echt allemaal erg ontroerend! Om 13.00 gingen de kinderen naar huis. We hebben ze uitgezwaaid toen ze met de bussen vertrokken naar huis. Dit was een moeilijk moment! Ik heb echt alle kinderen diep in mijn hart gesloten. Het zijn allemaal hele speciale kinderen. Deze kinderen hebben me zoveel liefde gegeven. Daarnaast heb ik ook ontzettend veel van ze geleerd. Ik ben dankbaar dat ik stage heb mogen lopen op de Dorotheaschool! Het is een ervaring voor het leven. ‘Ek het baie geniet!’
Het ene afscheid is net voorbij, het andere staat weer voor de deur. Maandag gaat het dan toch echt gebeuren. Ik zal afscheid moeten nemen van mijn lieve huisgenoten, van Stellenbosch, van het geweldige Zuid-Afrika! Pff...het is wat! Aan de andere kant ben ik blij dat alles goed is gegaan en dat ik al dit moois mee mag nemen naar Nederland. Dit is een ervaring die ze mij nooit meer afpakken! De tijd is gevlogen, maar zoals ze zeggen: ‘De tijd vliegt als het gezellig is;)!’ En ‘All good things come to an end!’
Nu op naar het, waarschijnlijk warmere, Nederland. En natuurlijk heb ik ook weer veel zin om iedereen weer te zien! Zonder hen was mijn tijd hier ook niet zo fantastisch geweest! Verder iedereen bedankt voor de reacties op mijn site, voor de kaartjes, de tekeningen en alle lieve dingen die ik gehoord heb!
Baie Dankie julle, baie dankie Suid-Afrika, baie dankie Dorothea, baie dankie ammel!
Tot snel!
Kus Marloes
Een aantal foto’s zijn te zien op: http://www.mijnalbum.nl/Album=DEYR76DW
-
06 Juni 2009 - 07:24
Paulien:
super verhalen meis! hele goede terugreis alvast gewenst!
liefs -
06 Juni 2009 - 07:35
Marvin:
Lieve Marloes,
Het allerlaatste bericht, de allerlaatste keer Skype, de allerlaatste mailtjes en ecards, het aftellen was al begonnen, maar nu komt het toch echt dichtbij! Ik kijk er ontzettend naar uit je weer te zien en weer samen met jou te zijn!
De laatste week was een van de moeilijkste, maar ondanks dat heb je een goed gevoel om, net als de andere 4 maanden, nog jaaaaaren op terug te kijken!
Ik ben trots op je!
Dikke kus en knuffel!
Jouw vriendje -
06 Juni 2009 - 10:28
Tim:
Hee grote zus!
Echt een geweldig verhaal! Ben maar blij dat alles goed is gegaan en dat je weer veilig terug naar huis komt! We hebben je allemaal gemist en zijn blij dat we je weer gaan zien!
Ik ben trots op je!
Tot dinsdag!
Het allerbeste,
Je broertje Tim -
06 Juni 2009 - 14:52
Mama:
Heej meis, wat kun je als moeder schrijven na het lezen van dit verhaal. Je weet alles zo mooi op papier te zetten en te verwoorden. Ook ik ben blij dat je dinsdag weer thuis bent, ik heb je gemist en ben benieuwd naar de vele verhalen die ik te horen zal krijgen. Afscheid nemen van die scheetjes ( ik blijf ze gewoon zo noemen ) valt zwaar en zal emotioneel moeilijk zijn geweest. Het is een ervaring die je je levenlang niet snel zal vergeten. Ik ben blij dat je een geweldige tijd hebt gehad in dat mooie ZA, met zulke lieve huisgenoten en een lieve stage collega (Merel). Voor ons nog een paar daagjes en dan kom je veilig weer naar huis, we kijken er allemaaal naar uit. 'n goede reis alvast gewenst en tot dinsdag, we staan je op te wachten. xxx mama
P.S. nooit gedacht dat jij op een struisvogel zou gaan rijden, goed gedaan en mooie foto's. -
06 Juni 2009 - 20:32
Tante Tien:
Hallo Marloes,
Ik las net je verhaal en ik dacht ik moet toch ook nog een allerlaatste berichtje zenden naar jou daar in Zuid Afrika. Ik heb jou gemist maar nu zal ik de verhalen missen die we bijna elke week lazen. Maar ik weet zeker wanneer je thuis bent de verhalen vertélt en dat is natuurlijk vééél leuker. Ik zal jouw laatste verhaal nog uitprinten voor opa en oma.Ze hebben ze allemaal bewaart en zijn zo blij dat je a.s. dinsdag weer terug bent.
Nou Marloes, probeer alles maar in de koffer te krijgen en een goede reis. Tot dinsdag, dan zie ons allemaal weer.
Dikke kus. -
07 Juni 2009 - 10:26
Kim En John:
Lieve Marloes,
Wat een ontzettend mooi laatste verhaal heb je geschreven! Ik kan me echt helemaal voorstellen hoe moeilijk het is om afscheid te nemen van de kinderen daar.
Aan de andere kant is het denk ik ook weer fijn om naar huis te gaan! Wij wensen je een hele goede reis terug en geniet van de mooie momenten samen met Marvin die nog gaan komen!
Liefs, Kim en John
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
